YAŞIYORUM

Şehrin İstiklalindeyim. Yürüyorum.. Bu coğrafyada yaşamak pahalı ölmek ucuz.

Bu aralar bana 'Nasılsın' ? Diye sorarsan:

Yaşıyorum'dan başka cevap alamazsın. Son aylarda yaşanan patlamalardan sonra herkes yaşadığına şükreder oldu. İşe, okula giderken, yoldan karşıya geçerken, durakta otobüs beklerken, İstanbul'un İstiklal'inden yürürken her an bi canlı bomba vs. patlayıp ölebilirsin - ki ölüyoruz da.

Eskiden hep hayret ederdim. Irak'ta vb. ülkelerde her gün sokaklarda bombalar patlıyor nasıl yaşıyorlar diye. Bak biz de yaşıyoruz. Normalleşmemesi gereken  bi durumu normalleştirmeye başladık bile.

Bizim ülkemiz ne zaman bombaların patladığı bir ülke oldu. Biz böyle bi ülke değildik son 2 yıl içinde kaç bomba, patladı, kaç kişi öldü ? ?  Diyarbakır, Suruç, Ankara, bi daha Ankara bi daha Ankara ve son olarak da İstanbul İstiklal Caddesi.

Geçen hafta Ankara patlaması sonrası herkese sokağa çıkmayın 19-20-21 Mart'da Adana, Ankara İstanbul, İzmir'de patlama olabilir. Benim bi albay tanıdığım vs. mesaj attı. Kadıköy, Taksim, Mecidiyeköy, Bakırköy'de avm'lerde, metrolardan uzak durun diye toplu mesajlar atıldı. Biz de bize gelen toplu mesajları ivedikle, facebook, watsap'tan kopyalayıp tüm arkadaşlara, eş dosta yolladık. Aslında bu tür mesajları paylaşmamak lazım. Toplumsal kaosa yol açıp terörün psikolojik olarak üstün gelmesine neden oluyoruz. 

Paranoyak Olduk

Toplu taşımaya binince kulaklığı takıp cıp dıss müzik dinlemek yerine ya insanları gözlemlerim ya da kitap okurum. Kızılay'daki patlama sonrası akşamında İstanbul'da metroya, metrobüse, tramwaya binerken insanların yüzündeki korkuyu okudum. İnsanlar sessiz sinmiş bir şekilde. Herkes akıllı telefonlara kafayı gömüp korku içinde bi an önce eve varmak  telaşındaydı. İstiklal'daki patlama sonrası ise toplu taşımalar normal zamanlara göre daha tenha idi. İnsanların yüzündeki korkuyu, tedirginlik, çaresizliği okumak için çok iyi bi gözlemci olmaya gerek yoktu. İnsanlar birbirlerine şüpheli bakıyor baştan aşağı süzüyordu. Paranoyak olmamak elden bile  değil.

Toplu taşıma
Bugün sabah metrobüse bindim herkes beni süzüyor. Sebep ise sırt çantam. Sırt çantamın içinde ise fotoğraf makinası, kitap vs. var. Kim çanta ile metrobüse binse herkes baştan aşağı süzüyor. Yollar ise bomboş denebilecek şekilde.

İnsanlar ölürken, bombalar patlarken böyle sıkıntılı bi süreçte hala bazı insanlar hiç bir şeyden umursamadan nasıl gündelik hayata devam ediyorlar hayret ediyorum. Tamam paranoyak olmayın ama biraz duyarlı olmak lazım.

Arap baharı

Dünyaya bahar olarak sunulan "Arap Baharı" ölümden başka bi şey getirmedi. Türkiye adım adım kaosa savaşa sürükleniyor. Gün gelecek eski günleri (belki bu günleri bile) arar hale geleceğiz. Gidişat bunu gösteriyor. 

Dışarı Çıkmayalım mı ?

Yaşanan terör olayları, patlamalar insanları paranoyak hale getirdi. Paranoyak hale geldik. Ki haklıyız da. Sosyal medyada sürekli bi eylem olacak, bomba patlayacak, şüpheli paket paylaşımı. İnsanlar evlerine kapandı. Her şeye rağmen sokakta olmamız lazım.
Biliyorum elbet bi gün öleceğiz. Ama böyle kolun bacağın kopmuş bi şekilde ölmek istemiyorum. Varsa kaderimizde onu da engelleyemeyiz.

Ne zaman yaşanılacak bi ülke oluruz biliyor musunuz?
Yaşamanın ucuz ölmenin pahalı olduğu zaman!

Sahi ben yaşıyorum.

Sen nasılsın ? ? ?


Mikail Eren

İstanbul
20.03.2016