PAMUK ŞEKER

PAMUK ŞEKER

Pamuk şeker vereyim mi ? Hem yersin hem de fotoğrafını çekersin dedi. Pamuk şekeri aldıktan sonra uzaklaştı. Giderken de bana fotoğraflamak kaldı pempe kızıl gün batımını. Hayatımız pamuk şeker gibi. Dışardan bakınca şehrin cazibeli ışıkları gibiyiz. Ama şehrin ara sokaklarına dalınca cazibesini yitiyor parıldayan ışıklar, hayatlarımız gibi.

Anne, kız çocuğunu alıp sahil boyunca yürüyüşe çıktı güneşli bi pazar günü. Pamuk şeker satan yaşlı adamı gören minik kız; anne bana da pamuk şeker alsana dedi muzip kız çocuğu edasıyla.

Kız çocuğu: Alınan pamuk şekeri yedi.
Anne, "Neden güzel olan her şey bitiyor" dedi.
Annesinin dudaklarında acı bi tebessüm oluştu. "Hayatın kuralı" dedi sadece.
Kız çocuğu yıllar sonra büyüyünce yine pamuk şeker istedi, pamuk şekerciyi görünce. Bu sefer sahilde bi bankta erkek arkadaşı ile oturuyordu.
Pamuk şekerinden bi ısırık aldı.
Yıllar önce annesinin dudaklarında oluşan acı tebessüm kızın dudaklarına belirdi.
Erkek arkadaşına dönüp:
"Neden güzel olan her şey bitiyor" dedi.
 Ve gitti...
İçinden (Hayatın Kuralı" diyerek..
Ardından bitirmediği pamuk şekerindeki ısırıklar kaldı.

NOT: Uzun bi aradan sonra 3 fotoğraf 3 hikaye ile karşınızdayım.  Anlatacağım hikayeler kişilerin gerçek hikayesi olmayıp. Onların söylediği birkaç cümle ve benim gözlemlerimden ve çokça hayal gücü ile yazılmaktadır. Her hikayeyi ayrı ayrı blog yazısı ile paylaşacağım. Geçen pazar buralarda olmadığım için yazı yazamadım. Bu hafta 3 tane paylaşıp telafi ediyorum.

Mikail Eren

Bakırköy Sahili/ İstanbul