Ortalama yaşam süresine göre hayatımın ilk çeyreğinden çıkıp ortasına doğru yokuş aşağı freni patlamış bi araba gibi gidiyorum. İnsan hayatının her döneminde hep bi şeyler yapmak ister.. Kimi dünyayı gezmek ister, kimi üniversite okumak, kimi çok para kazanmak kimi ise ünlü olmak ister, kimi ise de yan gelip yatıp yattığı yerden kazanmak ve daha nice şeyler... Ben ne mi yapmak istiyorum "BİLMİYORUM". Herkesin ulaşabileceği ve ulaşamayacağı hayalleri olmuştur. Amaçlarımıza ulaşınca bu sefer başka şeyler isteriz.
Zaman o kadar hızlı geçiyor ki fark etmiyorum. Geçen memlekete (Adıyaman'a) gittiğimde çarşıda
küçük kuzen Burak'la karşılaştım. Ooo Burak nasılsın selam hoş-beşden sonra nerden geliyorsun diye sorduğumda üniversiteden dedi.Sen liseyi ne ara bitirdin. Ne lisesi üniversite 4. sınıftayım dedi.Yahu bi ara üniversite kazandığını duydum ama ne ara 4. sınıf oldun. Baktı inanmıyorum üniversite kimliğini çıkarttı gösterdi. Baktım harbi üniversite son sınıf. Zaman göreceli bi kavram hapiste yatan için 1 dakika 1 saat 1 saat bi gün geçip gider. Ben gibiler için yıllar bi ay gibi geçiyor. Şöyle dönüp arkama bakıp bakıp duruyorum. Biz ne ara bu kadar büyüdük diye. Gerçi ben hala kendimi Cedric gibi 8 yaşında Chen'e aşık hissediyorum ama çevremdekiler öyle demiyor. Okul bitti, daha çok para getirecek bi iş yap, askerliğine yap da evlendirelim diyorlar.. Ne evlenmesi 35'e kadar yolu var diyorum. Derken bile benden küçük olan arkadaşların evlendiğini, çocuklarının olduğunu görüyorum, duyuyorum. Benim de evlenmem lazım diye kendime telkin ediyorum artık. Sahi evlilik dedik de..
Evlilik mi ? Para mı ? Şöhret mi ? Hiç bir şey mi ?
Benim hiç evleneceğim de çocuklarıma şu isimleri vereceğim diye hayallerim olmadı. Benim para biriktireyim de ev araba alayım da gibi hayallerim de olmadı. Öyle çok para harcamak için hiç çaba sarf etmedim etmiyorum da... Çok para çok mutluluk, çokca huzur getirmeyecek ancak paranın hayatımı idame ettirmem içinde olsa gerekli olduğunu biliyorum. Çok para lüksü, rahat koşullarda yaşamayı getirebilir. Ancak ben hala öğrenci iken yaptığım makarnayı ile dibini her seferinde tutan yanık çorbamı özledim. Sanki çok zengin gibiymiş konuştum. Evet çok zenginim. Çok gizli bi sevetim var. Hala çokca zenginim bunun farkındayım. Çoğu insanın gidemeyeceği yere kafam eserse çok az bi parayla gidip gezebiliyorum. Kafam eserse işi bile bırakabilirim. Hayatımı idame ettirmek için çok paraya gerek yok. Özgürce yaşayıp istediğim şeyleri karalayabiliyorum. Şu satırları kendime yazıyorum.. Yıllar sonra günlük niyetine okumak için. İlla başkaları istediği gibi yaşamak zorunda değilim. Gelenek göreneklere önem veririm. Bazen gelenekselciyim ama bu değil ki saç uzatıp, sakal bırakıp küpe takamam diye.. Gün geçtikçe şunu da öğrendim her gün yeni şeyler öğrendiğim gibi. Hayatım da yapmam dediğim ne varsa bir bir yaptım ve yapmaya devam ediyorum. Siz de yapıyorsunuz..
Bu aralar kafam çok karışık. Yıllardır ertelediğim her şey birikip birikip önüme set çektiğini görüyorum. Geleceğe net bakamıyorum. İlerde gerçekleştirmek istediğim hayallerimi fotoğraf makinesi cızıt cızıt yapıp netlemiyor. Hayattan ne istediğimi kimi sevdiğimi kimden nefret ettiğimi, kimin dost kimin düşman olduğunu bilmiyorum. Yüzüme gülüp arkamdan birileri iş mi çeviriyor. Hiç farkında değilim. Her şey iç içe girmiş. Ağacı saran sarmaşık bi süre sonra öldürdüğü gibi bedenimi ağacı saran bi sarmaşık beni her geçen gün daha çok sarıp boğuyor. Zincirlerimi kırıp sarmaşığı koparmam lazım kökünden. Lakin takatim kalmıyor. Yaşam sevincimi günden güne yitiriyorum. Silkinip ayağa kalkmam lazım. Bunun için her şeye bi süre ara veriyorum. Devre arasına giren takım gibi. Ya ikinci yarıya bomba gibi çıkıp geriden gelip maçı galibiyetle tamamlayacağım. Ya da ikinci yarı daha da çok yenilip, mavi dünyanızdan ayrılacağım. Bir daha afili laflarla şöyle böyle yapacağım demeyeceğim artık. Yukardaki seçeneklerden hiç bir şeyi seçiyorum. Şu an ne yapmak istediğimi bilmediğim için iş, okul, aşk, sevgililik, gelecek, geçmiş, dostluk, düşmanlık, arkadaşlık, gibi her şeye ara verip kış uykusuna yatıp, inzivaya çekiliyorum. Bana ayrılan sürenin sonuna geldim. Size renkli hayatlar kendime renkli rüyalar diliyorum.
Mikail Eren
İstanbul
23 Ekim 2016
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder