İstanbul Üniversitesi'ndeki Tarihi Kemer Restorasyonsuzluğu

İstanbul Üniversitesi tarihi kemer


Yer: İstanbul Üniversitesi o tarihi kapının olduğu merkez kampüs.  Yani İletişim Fakültesi’nin alt tarafında İktisat Fakültesi ek binasıyla birleşik olan tarihi kemer.

HELE GİT İŞİNE FORREY

Not: Seçim yaşı erginliğine gelmeyenler ciddiye almasın.

Bi istifa furyasıdır başladı gitti. Herkes kamu kurum ve kuruluşlardan çalıştığı özel sektörden ayrılıp siyasi sahnede yer alabilmek için görevinden istifa ediyor.

Ve beklenen gün geldi.

GÖÇEBE BAKIŞ

Yolunuz İstanbul’a, İstiklal Caddesine, Beyoğlu’na düşerse (düşmezse bile yolunuzu düşürün) Arter’deki ‘Göçebe Bakış’ adlı sergiyi gezin. Sergide: Güneydoğu Asya bölgesinden 36 sanatçının 40 ‘tan fazla yapıtı bulunmakta. Sergi: “ARTER’in İstiklal Caddesi üzerindeki girişinde yuvarlak bir masa etrafında pinpon toplarıyla masa tenisi oynayan insanlarla karşılıyor sizi. Sergide bir bölümü bu sergi için özel üretilmiş olan yerleştirmeler videolar, ses işleri, fotoğraflar ve performanslar yer alıyor.” Serginin dikkatimi çeken yanı dışarıdan baktığımızda yuvarlak masa etrafında masa tenisi oynayan kişilerdi. Sanatçı mekanları kalıpları fiziksel dönüşüme uğratarak kültürlere içerden ve dışarıdan bakmamızı sağlıyor...

Çorak Memleketimin Buğday Tanesi

Bizim oralarda tohumu Eylülde ekerler ki sonbaharda yağan

yağmurlarda tohum olgunlaşsın kabuğunu çatlatsın yeşersin

Kasımda... Kasım da yeşermek çok meşakkatlidir. Bilmem bilir

miyiz.. Kasım ayı soğuk aydır zemheridir. Kara kışın değil beyaz

bemyaz kışın başlangıcıdır ölümün sessiz çığlığıdır...

Dört yıllık Mersin Üniversitesi hayatım

Yazmak için bu günü bekledim, üniversite hayatımın sınavların bitmesini. 4 yıllık Mersin Üniversitesi yaşamımı özet geçeceğim. Her kelimede, her durakta, her imlada, her kaldırım taşında binlerce anlam var bu şehrin. Çünkü hayatın ilk olgunlaşma evresi olarak görüyorum üniversite hayatını. Mersin 4 yılda çok şey kattı ve çok şey götürdü de aslında. Kaybettiklerime hatalarıma ah-u vah etmeyeceğim. Hayata eksilerle birlikte artılarla bakmak benim için her zaman bi prensip olmuştur...

ACI

Acıya sabredince mi olgunlaşır insan yoksa acıdan kaçınca mı. Kafamdaki ikilemler uykumda bile rahat vermiyor. Günler kara aydınlık arası. Dışarda inşaat işçilerinin çekiç sesleri, yan komşu çocuklarının koşuşlarına karışıyor. Güneşimi kapatıyor sol cephemde her gün daha da yükselen bina. Ve uykularım kaçıyor. Oysa geceden demliydim.

Evet 'BURA SATLIK'

Evet sadece 'Bura Satlık'. Bedenimin yaşam merkezi kalbim.. Satlığa çıkarttım bilmem ki sahibi var mıdır. En iyisi müzayedeye sokmak kalbimi. Belki değere layık görülür de daha fazla taşıma zahmetine katlanmam sahibini bulur. Asli görevi olan bi başkası için atar. Müzayede de görenler demek ki bin değeri vardır da satlığa çıkartılmış desinler. Leydiler, matmazeller, hanımefendiler, firstladyler, kraliçeler, düşeşler, prensesler büyük bi yarış içerisinde.. Hayır benim olacak, fiyatı ben arttırıyorum, yok benim olacak.